Bij het metselen van een
stompe hoek
worden gewone
bakstenen
gebruikt en die zijn rechthoekig. Eén van de manieren om dit op te
lossen is het afzagen van dat wat uitsteekt. Een tweede manier is het
laten uitsteken van de stukken baksteen die 'teveel' zijn, dat geeft
een sierlijk effect door de schaduwwerking van de driehoekige tanden die alternerend
naar rechts, dan wel naar links uitsteken.
Deze oplossing, die de
uitstekende tandversiering
wordt genoemd, lijkt erg op die met uitstekende koppen.
Toch is dat voor de
metselaar
iets heel anders. In beide gevallen heb je uitstekende
driehoeken. Een
stompe hoek met uitstekende koppenversiering heeft alternerend een laag,
waarin de
kop van een baksteen
'recht uit de hoek steekt', en een laag die echt een stompe hoek vormt.
In die tussenlagen moeten beide bakstenen schuin afgehakt worden om precies tegen elkaar te passen.
Netjes zagen hoeft niet, want de schuine kant verdwijnt in het
metselwerk.
Ook bij de andere lagen, die waarin een kop uit de hoek steekt, moeten de stenen
ernaast afgeschuind worden, zodat de hoeksteen netjes omvat wordt.
Heel veel moeite dus, voor bijna dezelfde versiering.
Dat beide oplossingen vooral voorkomen in de architectuur van de
Amsterdamse School
hangt samen met de prominente rol die de metselaar daarin speelde.
Tekst: Jean Penders (04-2008). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
